پذیرفته شده برای ارائه شفاهی

عنوان دوره: مجموعه مقاله های دومین همایش ملی دانشگاه اخلاق مدار

کد مقاله : 1083-ETHICS

دانشگاه معارف اسلامی

یکی از مؤلفه‌های ارتباط مؤثر در فرایند تدریس استاد، مسئله ارتباط عاطفی و صمیمی با فراگیر است. ضروری بودن این مؤلفه نزد بسیاری از دانشمندان تعلیم و تربیت و عالمان روانشناسی و اصحاب دانش تکنولوژی آموزشی مسلم قلمداد شده است. به‌نظر می‌رسد نمی‌توان به شکل مطلق چنین ایده‌ای را پذیرفت. با نگاه اخلاقی به این دیدگاه، اشکالاتی مطرح شده و استدلال‌هایی را ازجمله: به چالش کشیده شدن اقتدار استاد، فروکاستن شأن استادی و... بر علیه صمیمیت اقامه کرده‌اند که قابل توجه است. در این مقاله ضمن تبیین استدلال‌های طرح شده، با کمک روش توصیفی و تحلیلی آن‌ها را بررسی خواهیم کرد و به این نتیجه رهنمون خواهیم شد که صمیمیت استاد باید بر اساس شاخص‌های اخلاقی صورت پذیرد تا از ایجاد مشکلات و موانع در فرایند تدریس و اهداف آموزشی پرهیز گردد. از این‌رو نمی‌توان به شکل مطلق صمیمیت و رابطه عاطفی فراگیر با استاد و معلم را پذیرفت.
این نتیجه رهنمون خواهیم شد که صمیمیت استاد باید بر اساس شاخص‌های اخلاقی صورت پذیرد تا از ایجاد مشکلات و موانع در فرایند تدریس و اهداف آموزشی پرهیز گردد. از این‌رو نمی‌توان به شکل مطلق صمیمیت و رابطه عاطفی فراگیر با استاد و معلم را پذیرفت.

رابطه صمیمانه؛ تدریسرابطه صمیمانه؛ استاد؛ دانشجو؛ تدریس